Ομιλία του Προέδρου της Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος, Δ. Βερβεσού στην κινητοποίηση της «Κοινωνικής Συμμαχίας»

Στην κινητοποίηση της «Κοινωνικής Συμμαχίας» συμμετείχε σήμερα ως εκπρόσωπος των επιστημονικών φορέων και συλλόγων ο Πρόεδρος της Ολομέλειας των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος, Δημήτρης Βερβεσός.

Αναλυτικά, ομιλία του κ. Βερβεσού έχει ως εξής:

Αισθάνομαι βαθιά συγκίνηση γιατί βλέπω ότι σήμερα, στην πανεθνική ημέρα δράσης για μια άλλη Ελλάδα, την Ελλάδα που δουλεύει, που παράγει , που δημιουργεί, που πετυχαίνει, συγκροτείται μια πραγματική κοινωνική συμμαχία.

Μια συμμαχία όλων των υγιών δυνάμεων αυτού του τόπου, της ραχοκοκαλιάς της κοινωνίας και της οικονομίας. Των εργαζομένων, των δημοσίων υπαλλήλων, των επιστημόνων , των επαγγελματιών, των βιοτεχνών, των εμπόρων, των συνταξιούχων.
Αποδεικνύουμε σήμερα έμπρακτα ότι εστιάζουμε σε εκείνα που μας ενώνουν και αφήνουμε πίσω εκείνα που μας χωρίζουν.

Αποδοκιμάζουμε και αντιτασσόμαστε στον κοινωνικό αταβισμό που προωθούν οι κυβερνήσεις στην λογική του διαίρει και βασίλευε. Κυβερνήσεις που συστηματικά προωθούν αντικοινωνικές πολιτικές στις πλάτες του ελληνικού λαού, βάζοντας την μία κοινωνική ομάδα να στρέφεται κατά της άλλης, αναγορεύοντες τις δευτερεύουσες αντιθέσεις σε κυρίαρχες. 

Η σημερινή πρωτοβουλία δεν είναι πρωτοβουλία διαμαρτυρίας. Είναι πρωτοβουλία προοδευτικής πρότασης και θετικής δράσης.  Δεν καταγγέλλουμε, δεν αποδομούμε. Με ενότητα και ομοψυχία, αθροίζοντας κοινωνικές δυνάμεις, μπαίνουμε μπροστάρηδες στον αγώνα για την ανασυγκρότηση του τόπου. Ενός τόπου που οκτώ χρόνια λιτότητας τον εγκλώβισαν σε μια βαθιά, παρατεταμένη και ανακυκλούμενη οικονομική και κοινωνική κρίση.

Σήμερα εδώ, όλοι μαζί, αρθρώνουμε κραυγή αγωνίας απέναντι στις πολιτικές ηγεσίες, που δεν μπορούν να ενώσουν τις δυνάμεις τους,  αλλά αναλώνονται σε έναν ατέρμονο μικροπολιτικό διαγκωνισμό, ανίκανοι να τα βρουν τις απαραίτητες συναινέσεις ακόμη και στα εθνικά και στα μείζονα κοινωνικά θέματα,. 

Φιλοδοξούμε, μέσα από την πρωτοβουλία μας αυτή να γίνουμε η θρυαλλίδα της εθνικής συνεννόησης και των μεγάλων κοινωνικών λύσεων. Στο ασφαλιστικό, στο φορολογικό, στην δημόσια υγεία, στην κοινωνική προστασία.
Πρέπει, επιτέλους, να δούμε πού συμφωνούμε και να προχωρήσουμε όλοι μαζί σε αυτά.

Αυτός ο τόπος δεν αντέχει άλλο. Έχουμε χρέος, απέναντι σε μας και τα παιδιά μας, να ατενίσουμε την επόμενη μέρα με αισιοδοξία. Αυτό δεν γίνεται με ευχολόγια. Γίνεται με πνεύμα συναίνεσης και με πολλή δουλειά.

Για να πάμε μπροστά έχουμε πρέπει πρώτα να μιλήσουμε την γλώσσα της αλήθειας. Ο τόπος έχει μείνει πολλά χρόνια πίσω. Έχει γίνει πειραματόζωο στα χέρια πολιτικών και οικονομικών ελίτ, ευρωπαϊκών και διεθνών, που θεωρούν ότι μπορούν να εφαρμόζουν τους ίδιους αποτυχημένους, όπως απεδείχθη στην πράξη πολλαπλασιαστές, σε όλες τις χώρες, είτε είναι η Μποτσουάνα, είτε η Ιταλία, είτε η Ελλάδα.  Δεν μπορούμε, επί παραδείγματι, εκόντες άκοντες, να κληθούμε να μειώσουμε τα ποσοστά αυτοαπασχόλησης και ιδιοκατοίκησης επειδή κάποιοι από την Εσπερία έχουν την ψευδαίσθηση ότι είναι το φάρμακο για όλες τις αρρώστιες.

Ο τόπος πρέπει να σταθεί στα πόδια του, να στηριχθεί στις δυνάμεις του, να ανοίξει δική του περπατησιά .

Επιτρέψτε μου να θίξω τρία ζητήματα που θεωρώ κομβικά για την ανάταξη του τόπου.

Πρώτο το ασφαλιστικό.  Η φημολογούμενη απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας για την αντισυνταγματικότητα του νόμου Κατρούγκαλου είναι πρώτης τάξεως ευκαιρία για να ανοίξει εθνικός διάλογος για το ασφαλιστικό. Να εντοπίσουμε τα προβλήματα που έχει, να δούμε ποια είναι τα κενά του συστήματος, και πώς θα τα λύσουμε. 

Με απόλυτο σεβασμό όμως στην δικαστική κρίση. Οι «παραμετρικές αλλαγές» που ορισμένοι ευαγγελίζονται για την διόρθωση ημαρτημένων, ταιριάζουν σε συνταγματάρχες, όχι σε συνταγματολόγους, και θυμίζουν άλλες εποχές που τραυμάτισαν τον τόπο. Οι παραδοχές του ΣτΕ δεν μπορεί παρά να είναι το ακλόνητο θεμέλιο πάνω στο οποίο θα χτίσουμε ένα βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα. Με προστασία των συνταξιούχων και των συντάξεων, αλλά χωρίς να ματώνουν εκείνοι που ζουν από τον μόχθο της εργασίας τους, οι αγρότες , οι έμποροι, οι βιοτέχνες, οι επιστήμονες, οι οποίοι βλέπουν σήμερα το εισόδημά τους να δημεύεται.

Το δεύτερο ζήτημα είναι τα κόκκινα δάνεια. Το ζήτημα είναι απολύτως επίκαιρο καθώς πλέον η νομοθετικά κατοχυρωμένη προστασία της πρώτης κατοικίας δεν υπάρχει. Δεν θέλουμε να προστατεύσουμε τους στρατηγικούς κακοπληρωτές. Αλλά οι καλόπιστοι δανειολήπτες που έχουν βρεθεί σε οικονομική αδυναμία πρέπει να προστεθούν. Το υψηλό ποσοστό ιδιοκτησίας και ιδιοκατοίκησης στην Ελλάδα είναι αποτελεσματικό μέσο κοινωνικής προστασίας, που δεν μπορούμε να απεμπολήσουμε. Έχουμε ήδη, στο πλαίσιο αυτό, διατυπώσει πρόταση σε συνεργασία με το Οικονομικό και το Τεχνικό Επιμελητήριο, τεκμηριωμένη πρόταση σχετικά με την τελευταία ευκαιρία για τους δανειολήπτες, ώστε να μην χάσουν τα σπίτια τους και μπορέσουν να κρατήσουν τις επιχειρήσεις και τα μαγαζιά τους. Πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα, ώστε να μην αντιμετωπίσουμε κοινωνική κρίση απρόβλεπτων διαστάσεων.

Το τρίτο σημείο είναι η ενίσχυση του εξωδικαστικού μηχανισμού , ο οποίος επιδιώκει να δώσει μια τελευταία ευκαιρία στις επιχειρήσεις και τους επαγγελματίες που έχουν περιέλθει σε οικονομική αδυναμία. Όπως θεσμοθετήθηκε και εφαρμόζεται ο θεσμός όμως, δεν ανταποκρίνεται σε αυτόν τον στόχο. Αν συνεχίσουμε με τον ίδιο ρυθμό πάρα πολλοί άνθρωποι θα μείνουν εκτός προστασίας και θα κινδυνεύουν με ολοσχερή καταστροφή.  Διότι οι προϋποθέσεις για όσους οφείλουν πάνω από 20.000 €, και ακόμα περισσότερο πάνω από 50.000€, είναι τόσο συνθέτες και απαιτητικές, που καθίστανται σχεδόν απαγορευτικές . 

Στα πλαίσια της κοινής δράσης της Κοινωνικής Συμμαχίας οι επιστήμονες συμμετέχουμε και δίνουμε ένα δυναμικό παρόν, όπως πράττουμε πάντοτε στους δίκαιους, κοινωνικούς αγώνες. Διότι η προάσπιση των κοινωνικών δικαιωμάτων αποτελεί βασικό μας στόχο.
Αυτή την ώρα συμβολικά απέχουμε τα καθήκοντά μας, σε ένδειξη στήριξης του εγχειρήματος της κοινωνικής συμμαχίας.

Πριν κλείσω θέλω να μοιραστώ μαζί σας μια φράση του Γιώργου Σεφέρη που σε στιγμές εθνικά κρίσιμες, με συντροφεύει πάντα:
«Ανήκω σε μια χώρα μικρή. Ένα πέτρινο ακρωτήρι στην Μεσόγειο που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού του, τη θάλασσα και το φως του ήλιου. Είναι μικρός ο τόπος μας, αλλά η παράδοση του είναι τεράστια (…) Χαρακτηριστικό αυτής της παράδοσης, η αγάπη της για την ανθρωπιά, κανόνας της η δικαιοσύνη».

Αυτά είναι τα όπλα μας, η ανθρωπιά , η δικαιοσύνη και οι αγώνες μας.

Μ’ αυτά θα πορευτούμε. Για μια Ελλάδα αντάξια των ανθρώπων της.

Για μια Ελλάδα που κοιτάει με τόλμη και αυτοπεποίθηση το μέλλον.